สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นกษัตริย์ ตรัสนิมนต์ให้พระนาคเสนกระทำอุปมาอุปไมยไป
พระนาคเสนก็วิสัชนาแก้ไขด้วยอุปมาว่า มหาราช ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภาร
เปรียบปานดุจช่างไม้ย่อมกระทำไม้สืบต่อในที่ต่อให้เนื่องกันฉันใด วิตกนี้มีลักษณะสืบต่อเนื่องต่อไป
ดุจช่างไม้สืบต่อตัวไม้กระทำให้แนบเนียนกันในที่ต่อนั้น จบทราบในพระราชสันดานด้วยประการดังนี้
สมเด็จพระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดีก็ทรงพระโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ สธุสะสมควรแล้ว
วิตักกลักขณปัญหา คำรบ 13 จบเท่านี้

วิจารลักขณปัญหา ที่ 14

่ ราชา สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสถามว่า ภนฺเต นาคเสน
ข้าแต่พระนาคเสนผู้ประเสริฐ วิจารเมื่อบังเกิดนั้น กึ ลกฺขโณ มีลักษณะประการใด
พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า มหาราช ดูรานะบพิตรพระราชสมภารผู้ประเสริฐ
วิจารเมื่อบังเกิดนั้น อนุมชฺชนลกฺขโณ มีลักษณะลูบคลำไปตามวิตก ขอถวายพระพร
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นประชากร จึงนิมนต์ให้พระนาคเสนกระทำอุปมา
ส่วนว่าพระนาคเสนก็ถวายพระพรอุปมาว่า มหาราช ดูรานะบพิตรพระราชสมภาร
ดุจกังสดาลอันบุคคลเอาสันดาบเคาะดังกันเข้าแล้ว เสียงดังเป็นกังวานครวญเบา ๆ นั้น วิตกมี
ลักษณะดุจแรกเคาะด้วยสันดาบดังกังเข้านั้น วิจารมีลักษณะดุจกังวาน อันคร่ำครวญอยู่นั้น
เหตุนี้จึงว่า วิจารนั้นมีลักษณะลูบคลำตามวิตกนั้น ขอถวายพระพร
พระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดีทรงฟังก็ทรงพระสโมสรโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ สมควร
แล้ว พระผู้เป็นเจ้า
วิจารลักขณปัญหา คำรบ 14 จบเท่านี้
จบตติยวรรค